Málaga

The best is yet to come…
20 maart 2008
Waar wil ik heen gaan? Geen idee. Alle andere studenten blijken al zeer zeker van hun stuk en kiezen direct prestigieuze universiteitssteden: Sevilla is heel populair, Salamanca, Granada en uiteraard de wereldstad Barcelona. Ik besluit Málaga te kiezen: een middelgrote havenstad aan de Costa del Sol, de geboorteplaats van Pablo Picasso en Antonio Banderas en met 500.000 inwoners die zich ook wel “boquerones” (sardines) laten noemen. Ach ja… waarom niet?

11 september 2008
Het is zover: ik mag naar Málaga! Snel nog enkele paperassen regelen: kopies maken van mijn identiteitskaart, learning agreement, letter of confirmation, acceptance letter, etc. en dan is het tijd om afscheid te nemen van mijn familie en vrienden.

The start of a dream
Half september 2008
Ik kom aan in Pablo Ruiz Picasso Airport en weet direct waarom ik Málaga heb gekozen: buiten wacht een temperatuur van 27°C mij op. Een taxi (20€) brengt me naar het centrum van de stad. Ik stap uit aan de Alameda Principal, de grote toegangsweg dwars door het centrum van de stad. Het verkeer is hectisch; dit verklaart de grote afwezigheid van fietsers. Glimlachend begin ik aan de tocht richting mijn hotel, waar ik tijdelijk verblijf tot ik een kamer vind. Ik voel me thuis.

Vandaag is er een Erasmusvergadering in de Oficina Internacional van de UMA op de campus El Ejido (intussen campus Teatinos). Fransen en Duitsers troepen samen en beginnen druk te ratelen in hun eigen taal. Niet echt motiverend als je het mij vraagt.
Nadat iedereen een plaatsje heeft gevonden, begroet de Spaanse coördinatrice Mari Carmen ons hartelijk en begint druk papieren uit te delen. Ze geeft eerst de noodzakelijke informatie (regelen van de papieren, regelen van een verblijf, bereking van de credits – blijkbaar is dit deel van Spanje nog niet ingewijd in het ECTS-systeem - enz.). Daarna begint ze over het interessantere gedeelte van de meeting: leven en feesten in Málaga. We krijgen allemaal een bundeltje met allerlei informatie over Málaga en de UMA zelf. Direct wordt de gezellige chaos van de UMA merkbaar: er zijn niet genoeg papieren dus moet iedereen samen gaan zitten. Ik ben niet dolenthousiast, gezien de eerdere reacties van de Fransen en Duitsers tot natieverbroedering. Waarom ga je op Erasmus, toch niet om je eigen taal te spreken? Ook de jongen die naast mij komt zitten, lijkt hetzelfde te denken. Ik stel me aan hem voor in het Spaans, hij ziet er tenslotte Spaans of Italiaans uit. Verkeerd gedacht dus: Alex is een violamuzikant afkomstig uit Roemenië. Hij verontschuldigt zich voor zijn gebrekkig Spaans en vraagt of ik Engels spreek. Ik zie dat hij duidelijk opgelucht is wanneer ik verder ga in het Engels. Mijn eerste Erasmusvrienschap is geboren.

Ik ben druk op zoek naar een kamer. Aan elke lantaarnpaal in de stad hangen zoekertjes en briefjes van mensen die een flatgenoot zoeken. De dienst Accommodation van de UMA heeft me een lijst gegeven met mogelijke adressen en hun prijsklasse. Verder heb ik een profiel aangemaakt op www.easypiso.com , waarop je duidelijk maakt wat je zoekt, voor hoeveel en voor hoelang. De hele dag ben ik bezig met mensen te contacteren om een kamer te bezichtigen – niet eenvoudig wanneer iedereen met een zwaar Andalusisch accent praat. Vaak vragen ze in een zucht “ereh-‘n-ehtudiante-d’eramu?” (eres un estudiante de Erasmus?) wat zoveel wil zeggen als “ben je een Erasmusstudent?”. De eerste keer trok ik gewoon een raar gezicht en zei onzeker “Misschien” terwijl ik trachtte te begrijpen wat die vrouw zojuist had gezegd. Spanje 1 – Erasmusstudent 0.

Een man belt mij op: Marco, een huisbaas die een appartement heeft in het centrum. Ook nu valt het niet mee om het adres te ontcijferen tussen al het gelispel van het andaluz (of beter gezegd “andalúh”): calle Carretería 19, tweede verdieping. Het gebouw is verouderd en bouwvallig. De flat zelf was niet veel beter: wel redelijk modern in vergelijking met anderen maar duidelijk afgeleefd door studenten - ik voel me direct thuis. Ik ontmoet mijn flatgenoten: Clément en Cloé uit Frankrijk, Jörg en Stani uit Duitsland en Pedro uit Portugal. Verder verneem ik dat ook het appartementen op het eerste en het derde verdiep gevuld zijn met Erasmusstudenten. Wanneer Marco me vertelt dat er internet is, staat mijn besluit vast: hier blijf ik.

Eind september 2009
Ik woon nu al een week in mijn nieuwe flat en heb het enorm naar mijn zin. Het academiejaar begint pas op 1 oktober dus heb ik nog ruim de tijd om mijn papieren in orde te maken. Zoals de Spanjaarden zeggen: ¡Manaña! Onze flat is nu compleet: onze laatste nieuwe flatgenoot is Petra uit Italië. La vida ‘eramú’ ha empezado!

Toch zijn er minder leuker kantjes: ten eerste is er uiteraard het ¡Manaña!-levensmotto dat overheerst in de universiteit: de virtuele campus werkt niet naar behoren, het e-mailverkeer tussen student en professor is ook niet zo denderend, het secretariaat weet vaak niet eens waar je het over hebt wanneer je een bepaalde prof zoekt, enz.

Vervolgens hebben we ongenode gasten in onze flat: Pedro heeft een muis ontdekt in de keuken die we gisteren hebben gevangen volgens de meest primitieve methode die er bestaat (want onze huisbaas doet er niets aan) – karton en lijm. Tussenstand: Spanje 1 – Erasmus 1. Maar voor hoelang? Een muis heeft namelijk altijd een grote familie…

Het internet is niet wat het moet zijn; vaak zitten we soms uren of dagen zonder. Het enige antwoord dat onze huisbaas geeft is dat het een oude buurt en een oud gebouw is en dat het niet binnen zijn verantwoordelijkheid ligt het hele gebouw van internet te voorzien.

Maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Ik amuseer me met mijn flatgenoten, gebouwgenoten en nieuwe vrienden die ik op korte tijd heb leren kennen. Samen gezellig op het strand zitten, tapas gaan eten, een kleine bbq houden, naar de unif, enz. En uiteraard – het belangrijkste in het leven van een Erasmusstudent – verbroederen met anderen in een gezellige bar of op straat tijdens botellón. Het is een goede ontmoetingsplaats voor Erasmussers en Spanjaarden. Wanneer iedereen uiteindelijk weggaat van botellón (rond 1 uur), vertrekken de meesten naar de bekendste Erasmusbar in Málaga: el Shamrock in Calle Mosquera. Iedereen voelt zich hier onmiddellijk thuis: toffe sfeer, heel vriendelijke personeel en uiteraard de legendarische uitbater “el Betto”. Het enorme aanbod van 300 verschillende chupitos en tientallen copas aan democratische prijzen zal er ook wel voor iets tussen zitten.

Op de universiteit begint er orde te komen in de chaos, ook al gaat het dan heel geleidelijk aan. Mijn Spaanse coördinator van mijn departement Felix Leandro heeft me een aantal vakken aangeraden die ik nu een maand uitprobeer. Belangrijk daarbij: zien of het vak nog daadwerkelijk bestaat, of het een semestervak is, hoeveel credits het telt (en deze dan omrekenen naar ECTS), kijken of er geen beperkt aantal plaatsen zijn bij een bepaald vak, enz.

O ja, de muis heeft dus inderdaad een familie: we hebben nog 5 anderen gevangen. Verder groeit onze Erasmusfamilie gestaag. Een groot deel daarvan zijn Italianen. Hoe draait dat land, als de hele bevolking hier zit? Ook op de feria van San Juan en Fuengirola was het Italiaanse volk voltallig aanwezig.

Oktober 2008
Ik raak gewend aan de typisch Spaanse kantjes van het leven hier: het dagritme (laat opstaan, laat gaan slapen); botellón; het feit dat mensen je altijd aanspreken met ‘hola guapa’ of dat je altijd twee kussen geeft, ook al ken je de persoon in kwestie niet zo goed; dat koffie drinken uit een glas perfect normaal is; dat ik mijn vrienden aanspreek met ‘tío’ of ‘tía’; de siesta, een deel van de dag waar ik mij het meest aan erger (alles is gesloten tussen 2 en 5 uur; …).

Het hele gebouw leeft: we kennen elkaar nu allemaal en springen elk uur van de dag bij elkaar binnen. Zo leer ik de meisjes van het eerste verdiep beter kennen: Marika, Paula, Astrid, Elena en Aimee, een meisje uit Noord-Ierland met wie het direct klikt.

Vandaag is het Alex’ verjaardag. We hebben een feestje gepland in onze flat (toch een ding waar onze huisbaas niet tegenop ziet). Het is fantastisch. We gaan met zijn allen uit: we beginnen in Shamrock, eindigen in Orisha’s (ook al wordt er reggaeton gespeeld) en amuseren ons te pletter. Het enige minpunt is die kater de volgende dag… Spanje: 2 – Erasmus 1.

Oktober - november 2008
Het leventje hier bevalt me wel; sterker nog, ik kan me nog nauwelijks iets anders voorstellen. Ik heb nu mijn eigen favoriete plekjes in de stad gevonden (El Harén – de beste tetería in de wereld; Shamrock – het stamcafé; het platform op weg naar de Gibralfaro dat uitkijkt over de baai van Málaga; het strand Pedre Galejo, op 10 minuutjes van centrum met de bus; de groenmarkt Atarrazana met elke dag verse groenten en fruit aan belachelijke prijzen; restaurant Nouvelle waar je voor 5 euro heel de avond tapas kan eten; Las Papas in calle Granada en het Centro del Flamenco met zijn prachtige flamencovoorstellingen.

Op de universiteit valt alles eindelijk in de plooi (na veel heen-en-weergeloop). Als vakken kies ik uiteindelijk Lingüística Aplicada, Psycología (maar ik heb gehoord dat ze dit willen afschaffen, zonde), Traducción General ing-esp (c) (waarbij de prof toch strenger is dan hij zich eerst voordoet – wees gewaarschuwd!), Historia de al-Andalus en Literatura Española-Prosa Literaria. Voor deze laatste twee hoef ik enkel taken binnen te leveren die dan als een examen worden geëvalueerd (Spanje: 2 – Erasmus 2). Wees toch voorzichtig: spreek duidelijk af met je professor hoe hij je gaat evalueren en wat hij precies van jou verwacht op het einde van het semester.

Eind november
Terwijl we afscheid nemen van de zomer, moeten we ook afscheid nemen van de Duitsers Marika (beter bekend als the Rika), Paula en Jörg (of gewoon ‘Huhey!’). Verschrikkelijk hoe snel de tijd voorbij vliegt. We hebben een groot afscheidsfeest gepland. Die avond vloeien er vele traantjes. ¡Que todo te vaya bien Alemania! No os olvidaremos nunca.

De plotse koude die overal heerst in Europa, bereikt nu ook Málaga. Het is hier nu berekoud, in tegenstelling de aangename temperatuur van 20°C van vorige week. Centrale verwarming blijkt hier een buitenlands concept te zijn. En nu wordt pas duidelijk hoe slecht onze flat erbij staat: door de slechte isolatie verandert onze flat in een mum van tijd in een diepvries, er is een grote vochtplek ontstaan op het plafond in de gang die alleen maar verder lijkt te migreren, mijn raam sluit niet naar behoren en het regent binnen op drie plaatsen in mijn kamer… En natuurlijk weer een huisbaas die er zich niets van aantrekt. Over huisjesmelkerij gesproken.


Begin december 2008
De laatste maand van het jaar is gestart en de meesten keren naar huis terug voor de feestdagen. Ik besluit te blijven. Tenslotte ga ik in februari al naar huis en eigenlijk ben ik heel benieuwd hoe de Spanjaarden hier kerst en nieuwjaar vieren, net zoals Petra, Elena en Alex. Een rustige kerst dus, gezellig met zijn vieren. Tot we tot onze vreugde ontdekken dat een groot deel van de Italiaanse bende ook blijft…

24 december 2008
We hebben een grandioos diner gepland op kerstavond. Iedereen brengt gewoon iets mee: puree, salades, sausjes, drank, fruitsla, cake, tortillas, guacamole, nachos, etc. Ondertussen zijn we bezig aan het koken: Giovanni bereidt de chipirones, Miguel waakt over drie kookpotten vol pasta, Petra bakt de berenjenas, Alex werkt al 3 uur lang aan zijn ‘zarmale’ (een traditioneel Roemeens gerecht) en ik bekommer me om de gebakken kip-reepjes. In een woord: overheerlijk! Daarna trekken we de stad in om middernacht, op weg naar de kathedraal. De straten zijn prachtig verlicht, overal lopen mensen met elkaar te verbroederen met een glas champagne bij de hand… Een kerst om nooit te vergeten! Dit verdient een gelijke verdeling: Spanje: 3 – Erasmus 3.

31 december 2008
Samen met de Italianen gaan we Nieuwjaar vieren in Granada. We vertrekken iets vroeger, zodat we de stad nog even kunnen bezichtigen voor het donker wordt. Granada is sprookjesachtig mooi. Vanop de ‘mirador’, dat een prachtig zicht biedt op het Alambra en Granada-stad, zien we nog 50 andere mensen de zon ondergaan. Hier en daar spelen muzikanten flamenco, er wordt gedanst, anderen verkopen juwelen…. Een jongen begint viool te spelen… Wondermooi.

’s Avonds komen alle feestvierders samen op Plaza Carmen in het centrum. We krijgen allemaal een feestzakje, een cadeautje van de stad: feesthoedjes, feestneuzen, slingers, confetti en een blikje druiven dat je moet opeten volgens de Spaanse traditie. Om vijf voor twaalf luiden de klokken en begint iedereen de druiven op te eten volgens het slagen van de klok… en dan barst het feest los! Vuurwerk, trommels, confetti en een spectaculaire lichtshow: een gelukkig 2009!

Half januari 2009
Ik moet nog bekomen van de ‘Reyes Magos’ of Driekoningen die vorige week in een prachtige stoet met tientallen praalwagens door de stad trokken. Iedereen was weer even kind die dag. Tonnen snoep werd rondgestrooid, knuffels in het publiek gegooid… Pure waanzin.

Nu moet we ons concentreren op iets minder leuks: de examens. Met verenigde krachten slepen we ons naar de bibliotheek. Kleine verrassing: de bib blijft open tot 6 uur ’s morgens. Mensen zitten tot 2 uur ’s nachts te blokken, nemen een paar uur pauze en komen gewoon om 4 uur terug.

Grote paniek: twee dagen voor mijn eerste examen wordt er mij meegedeeld dat het examen van lingüística wordt verzet, van 6 februari naar 30 januari… Dit betekent dat ik maar enkele dagen heb om lingüística te studeren. Ze betuigen hun spijt voor het ongemak en sturen mij het kantoor uit. Tot zover de efficiëntie van de UMA. Ik flip en panikeer, probeer me te concentreren, flip nog eens en begin dan als een maniak lingüística te blokken. Fingers crossed.

Begin februari 2009
Mijn examens zitten erop. Ik hoop op een goed resultaat, maar dat zal ik pas te weten komen als ik terug in België ben. Nu heb ik alle tijd om van mijn laatste week te genieten: rustig door de stad zwerven, naar het strand gaan (want jawel hoor, de zon begint er weer door te komen), gezellig samen zijn met mijn vrienden. Het voelt raar om te weten dat deze plek die ik nu al 5 maand mijn thuis noem, moet achterlaten. Zoveel gezichten, zoveel plaatsen, zoveel hilarische momenten… Het gaat pijn doen…

Vandaag is het mijn laatste avond. We hebben een afscheidsfeest georganiseerd samen met Astrid en Daniela die ook binnen een week vertrekken. Het diner met 20 vrienden doet deugd, het gelach en de muziek schalkt door de gang en de keuken. Wat zal ik dit missen!
We vertrekken voor onze laatste grote Erasmusfuif naar de beste locatie in Málaga: ‘el Barco’, een echt piratenschip, gelegen in de baai van de stad. De muziek, de sfeer, de honderden feestvierders… Ik kan me geen beter feest voorstellen.

12 februari 2009
Nog moe en versuft van gisteren sta ik op en raap mijn spullen samen. Binnen een paar uur moet ik in de luchthaven zijn. Nu is het echt definitief: ik geef mijn sleutel aan Aimee, ga een laatste keer naar de keuken en maak mijn ontbijt klaar. De rest van het appartement ontwaakt geleidelijk aan. We zitten samen in de woonkamer en lachen en huilen tegelijk. Dit afscheid valt me enorm zwaar.

Alex, Aimee, Petra, Cloé en Jörg (die op bezoek is) vergezellen mij naar de luchthaven. Bij de douane moet ik nu echt afscheid nemen. Niet makkelijk wanneer iedereen zijn tranen de vrije loop laat… Terwijl ik aan de andere kant van het hek sta, merk ik hoe ik ze bekijk en observeer, mensen met wie ik 5 maand lief en leed heb gedeeld. Ik krijg er direct een warm gevoel bij – dit is geen afscheid, eerder een ‘tot later’… want ik kom terug!

Astrid De Wit

Málaga in het kort:
Bezienswaardigheden
Alcázaba (Arabisch fort), Castillo de Gibralfaro (Het kasteel op de heuvel Gibralfaro), Catedral de Málaga, Catedral de la Encarnación, Jardín de la Concepción, Palacio de los Condes de Buenavista, Palacio Episcopal (Bisschopspaleis), Plaza de Toros (arena), baños árabes, Museo Picasso de Málaga, Centro de Arte Contemporáneo de Málaga, Museo del Vino, Museo Interactivo de la Música, Museo de Artes y Tradiciones Populares, brouwerij SanMiguel, enz.


Bars, cafés en restaurants
El Harén, la Tetería, Nouvelle, ComoLoco, Las Papas, El Pimpi, la Boquería, Pepe y Pepa, Vino mío, la Tapería, Centro de Flamenco, il Laboratorio, Café del arte, Casa Invisible, Shamrock, Velvet, Karma, La Botellita, Road House, Opium, Liceo, Sala Wengé, White, Pocha, Orisha’s, Morrisey’s, Bunker, Cine Sur Larios, enz.


Supermarkten en winkels
Eroski, Carrefour, Lidl, Aldi, Aliprox, Supersol, Mercadona, enz. - Corte Inglés, Centro Larios, Centro María Zambrano, winkelstraat Marqués de Larios, enz.


Trips
Vanuit Málaga kan je makkelijk Sevilla, Granada, Madrid, Gibraltar, Cádiz, Córdoba, Marbella, Nerja, Ronda, etc. bereiken met de trein of bus. Zie Estación de trenes María Zambrano (trein) of Estación de Autobuses (bus) in Paseo de los Tilos.



Vervoer
Trein en bus:
Estación de trenes María Zambrano (http://www.renfe.es/)
Estación de Autobuses (http://www.estabus.emtsam.es/)

Stadsbussen (35 in totaal):
Richting campus El Ejido: Circular 1,2 en 3
Richting campus Teatinos: 22 en 20
Richting de luchthaven: 19

Metro:
Vanaf eind 2009 beschikbaar. Zie http://www.metrodemalaga.info/

Taxi:
Tussen 15 en 30€

Budget
Huur: 250€ / maand (afhankelijk van de exclusieve kosten (gas-water-licht)).
Busrit: (studentenbuskaart) 22€ / maand; anders 1.10€ / rit
Supermarkt: 25€ / week
Groentemarkt: 8€ / week
Cursussen: 10€
Avondje uit: 10€
Bioscoop: 5€
Chocolate con churros: 2€
Campero: 3€

UMA
http://www.uma.es/
Campus Teatinos en Biblioteca General (Facultad de Derecho, Facultad de Filosofía y Letras, Facultad de Medicina, Facultad de Psicología, Facultad de C.C. de la Comunicación, Facultad de C.C. Educación, Facultad de Ciencias, E.U. de Turismo, Oficina Internacional (sinds 18 maart 2009)…)


Campus El Ejido (Facultad de C.C. Económicas y Empresariales, E.U. de Estudios Empresariales, E.U. Politécnica…)